Propesiya

Hindi ko na naman napigilan ang aking sarili na sumulyap sa iyong higaan,

ilang araw ka na nga bang hindi umuuwi... ilang linggo na nga pala.

Biglaan ang alis mo, hindi ko inaasahan.

Umuwi na lang ako isang gabi na naka empake ka na, papunta na sa America.

Nagulat ako, hindi ko inaasahan na sa loob ng ilang panahon natin na tahimik,

may nagawa ka na palang hakbang para tuluyan na tayong magkahiwalay.

Akala ko mapipigilan kita sa sinasabi mo na lilipat ka na ng tirahan,
na magsosolo ka na lang

Natuwa ako dahil dumaan ang ilang buwan na hindi mo naman ako iniiwan.

Ngunit nung umuwi ako at nakita ang mga naka empake mong gamit,

hindi ko na hinintay pa ang iyong paliwanag.

Malinaw na sa akin ang lahat, iiwan mo na ako.

Na ayaw mo na talaga ako na makasama. 

Inilihim mo sa akin na aalis ka at lilipat na, hindi lang ng bahay,

kundi ng bansa para doon magsimula muli ng panibagong buhay.

kung saan alam mo na mahihirapan akong sundan ka. 

Sabagay sino nga ba naman ako para sumunod sa 'yo,
kaibigan mo lang naman ako di ba.

Isang kaibigan na hibang na umasa at nag pantasya na mapapansin mo rin

Naniwala ako sa sinasabi nilang aklat ng propesiya,

kung saan nasusulat na ikaw at ako ay para sa isa't-isa.

isang kalokohan lamang pala ang lahat. 

Na ito ay walang katotohanan.

At ngayon nga, habang pinagmamasdan ko ang dati mong higaan

Lalo kong nararamdaman ang pangungulila,

sana narito ka at ako ay dinadamayan,
 tulad dati noong tayo pa ay magkaibigan.

Katulad dati noong inakala ko na ikaw at ako hanggang wakas ay magmamahalan.

Isang sulyap pa sa dati mong higaan,

malalim na buntong-hininga at sunod-sunod na pag-iling

sabay yakap sa unan at bulong sa aking sarili

darating din ang araw na magkikita muli tayo. 

Di man bukas, di man sa isang linggo,
pero nakasisiguro ako, magkikita tayong muli.

**

Saan ka man narooon ngayon, hindi ka magiging maligaya

dahil sa iniwan mo ako na nagdurusa.