ano lang ba ang meron ako?

habang naglalakad pauwi sa bahay, nakasabay ko ang dalawang magkapareha. 

magkaakbay na, magka holding hands pa. 

animo'y ayaw na mawawala ang isa't-isa. 



napaisip ako, buti pa sila. 



at habang binabagtas ko ang pauwi sa aking tinitirahan ay naglakbay ang aking diwa. 



napakaraming bagay na salat sa aking buhay. 



magarang kotse 

malaking sweldo 

marangyang tahanan 

high end gadgets 

madaming mamahaling sapatos 

signatured clothes 

alahas 

BF 



at habang patuloy ang aking pagbibilang ng mga bagay-bagay, naitanong ko sa sarili ko, ANO nga lang ba ang meron ako. 



at muli, napaisip ako. 



nang mula sa kung saan ay lumitaw ang imahe ng nakangiting mukha mo. 



IKAW ang wala sila na meron lang ang isang AKO. 



aanhin ko ang lahat ng gamit at yaman sa mundo kung walang isang tulad mo na kailanman ay hindi tumalikod para damayan ang isang ako. 



salamat sa pagiging higit pa sa isang kaibigan. 





*** 

money can buy love but not a true friend.

ano lang ba ang meron ako?

habang naglalakad pauwi sa bahay, nakasabay ko ang dalawang magkapareha. 
magkaakbay na, magka holding hands pa. 
animo'y ayaw na mawawala ang isa't-isa. 

napaisip ako, buti pa sila. 

at habang binabagtas ko ang pauwi sa aking tinitirahan ay naglakbay ang aking diwa. 

napakaraming bagay na salat sa aking buhay. 

magarang kotse 
malaking sweldo 
marangyang tahanan 
high end gadgets 
madaming mamahaling sapatos 
signatured clothes 
alahas 
BF 

at habang patuloy ang aking pagbibilang ng mga bagay-bagay, naitanong ko sa sarili ko, ANO nga lang ba ang meron ako. 

at muli, napaisip ako. 

nang mula sa kung saan ay lumitaw ang imahe ng nakangiting mukha mo. 

IKAW ang wala sila na meron lang ang isang AKO. 

aanhin ko ang lahat ng gamit at yaman sa mundo kung walang isang tulad mo na kailanman ay hindi tumalikod para damayan ang isang ako. 

salamat sa pagiging higit pa sa isang kaibigan. 


*** 
money can buy love but not a true friend.

hibang

gabi na naman. 



at gaya ng dati, andito na naman ako sa harap ng computer, nag hihintay na mag pop-out ang pangalan mo at makita kang naka online. 



hindi naman kita ini-stalk, makita ko lang na naka online ka at mabati ng "hi, hello musta ka na?" ay buo na ang gabi ko, pwede na akong makatulog. 

pero tulad ng nagdaang gabi, at mga sinundan pang gabi...hindi ka pa rin nag o- online. 



hindi naman na ako umaasa na sasagot ka or mag ba buzz, gusto ko lang iparamdam sa 'yo ang presensya ko. na andito lang ako, naghihintay na pansinin mo. 



kailan lamang ay mga text messages mo ang nagpapamulat sa mga mata ko, walang palya tuwing umaga ginigising mo ako. 

at habang nasa trabaho, walang humpay ang send natin ng messages sa isa't - isa, bukod sa facebook, may yahoo messenger pa. kalimitan pa nga ay nag rereklamo tayo pareho na mabilis ma low batt ang mga celphone natin, sabay pareho tayong tatawa. 



ang sarap balikan ng mga nakaraan, kung saan ikaw at ako ay nagkakaintindihan. walang alinlangan sa pagbibiruan. jive nga daw tayo di ba. 



nagbago lang naman ang lahat nung gumimik tayo at dala marahil ng talanding pagkakataon...hindi ko napigilan ang sarili ko na sabihin sa 'yo ang isang salita na nakapag pabago ng inog ng ating mundo. 





kasalanan ko ba ang umibig sa isang katulad mo? 



babae lang ako... 



at madaling mahulog ang damdamin, lalu na sa isang katulad mo na nagparamdam sa akin ng pagiging isang espesyal. 



at sabi mo nga, espesyal ako. 



espesyal na KAIBIGAN. 



na hindi mo kayang sirain ang buhay at pagkatao dahil lamang sa aking nararamdaman.at simula ng gabing yun, nagbago na ang lahat. 



muli, napatingin ako sa aking computer. at wari'y wala sa loob na kusang tumipa ang aking mga daliri sa keyboard ng isang mensahe na hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob para paghugutan. 



"salamat at ginising mo ako sa isang kahibangan. Kumusta na lamang sa Mrs mo, nawa'y lalu pang maging matibay ang inyong pagsasama" 



sabay sa pag press ko ng enter key ay siya ring pagpatak ng luha sa aking mga mata. 



***** 



ang pag-ibig madaling matagpuan, pero ang tunay na kaibigan mahirap pakawalan.

hibang

gabi na naman. 

at gaya ng dati, andito na naman ako sa harap ng computer, nag hihintay na mag pop-out ang pangalan mo at makita kang naka online. 

hindi naman kita ini-stalk, makita ko lang na naka online ka at mabati ng "hi, hello musta ka na?" ay buo na ang gabi ko, pwede na akong makatulog. 
pero tulad ng nagdaang gabi, at mga sinundan pang gabi...hindi ka pa rin nag o- online. 

hindi naman na ako umaasa na sasagot ka or mag ba buzz, gusto ko lang iparamdam sa 'yo ang presensya ko. na andito lang ako, naghihintay na pansinin mo. 

kailan lamang ay mga text messages mo ang nagpapamulat sa mga mata ko, walang palya tuwing umaga ginigising mo ako. 
at habang nasa trabaho, walang humpay ang send natin ng messages sa isa't - isa, bukod sa facebook, may yahoo messenger pa. kalimitan pa nga ay nag rereklamo tayo pareho na mabilis ma low batt ang mga celphone natin, sabay pareho tayong tatawa. 

ang sarap balikan ng mga nakaraan, kung saan ikaw at ako ay nagkakaintindihan. walang alinlangan sa pagbibiruan. jive nga daw tayo di ba. 

nagbago lang naman ang lahat nung gumimik tayo at dala marahil ng talanding pagkakataon...hindi ko napigilan ang sarili ko na sabihin sa 'yo ang isang salita na nakapag pabago ng inog ng ating mundo. 


kasalanan ko ba ang umibig sa isang katulad mo? 

babae lang ako... 

at madaling mahulog ang damdamin, lalu na sa isang katulad mo na nagparamdam sa akin ng pagiging isang espesyal. 

at sabi mo nga, espesyal ako. 

espesyal na KAIBIGAN. 

na hindi mo kayang sirain ang buhay at pagkatao dahil lamang sa aking nararamdaman.at simula ng gabing yun, nagbago na ang lahat. 

muli, napatingin ako sa aking computer. at wari'y wala sa loob na kusang tumipa ang aking mga daliri sa keyboard ng isang mensahe na hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob para paghugutan. 

"salamat at ginising mo ako sa isang kahibangan. Kumusta na lamang sa Mrs mo, nawa'y lalu pang maging matibay ang inyong pagsasama" 

sabay sa pag press ko ng enter key ay siya ring pagpatak ng luha sa aking mga mata. 

***** 

ang pag-ibig madaling matagpuan, pero ang tunay na kaibigan mahirap pakawalan.

sugal

mahilig ka bang magsugal? 



noong bata pa ako, lagi akong hinahabol ng patpat na pamalo ng tyahin ko. 

mahilig kase akong makipag laban ng pitik-patong, laro na gamit ay rubberband sabay pipitikin at kapag pumatong sa rubberband ng kalaban yun ang panalo, sabay may taya na piso. 



kung sino ang talo, magbabayad. 



matagal ko ng tinigilan ang pagsusugal, masama daw kase yun at walang idudulot na maganda sa kinabukasan. 



hanggang sa nakilala kita. 



at muli, natuto akong magsugal. 



this time hindi na piso ang aking taya, 

hindi kayang tumbasan ng pera ang aking pusta. 

dahil puso at damdamin ko na. 



kung hanggang saan tatagal ang aking pakikipaglaban, hindi ko pa alam. 

basta ang mahalaga, ginagawa ko ang lahat para mapanalunan ka. 



ang umaayaw ay di nagwawagi, at ang mga nagwawagi daw ay yung mga hindi umaayaw. 



kahit di mo ako pinapansin at balewala sa 'yo anuman ang ipakita kong damdamin, patuloy kitang mamahalin. 



isa kang blackjack na kailangan kong kamtin. 





***

_________

sugal

mahilig ka bang magsugal? 

noong bata pa ako, lagi akong hinahabol ng patpat na pamalo ng tyahin ko. 
mahilig kase akong makipag laban ng pitik-patong, laro na gamit ay rubberband sabay pipitikin at kapag pumatong sa rubberband ng kalaban yun ang panalo, sabay may taya na piso. 

kung sino ang talo, magbabayad. 

matagal ko ng tinigilan ang pagsusugal, masama daw kase yun at walang idudulot na maganda sa kinabukasan. 

hanggang sa nakilala kita. 

at muli, natuto akong magsugal. 

this time hindi na piso ang aking taya, 
hindi kayang tumbasan ng pera ang aking pusta. 
dahil puso at damdamin ko na. 

kung hanggang saan tatagal ang aking pakikipaglaban, hindi ko pa alam. 
basta ang mahalaga, ginagawa ko ang lahat para mapanalunan ka. 

ang umaayaw ay di nagwawagi, at ang mga nagwawagi daw ay yung mga hindi umaayaw. 

kahit di mo ako pinapansin at balewala sa 'yo anuman ang ipakita kong damdamin, patuloy kitang mamahalin. 

isa kang blackjack na kailangan kong kamtin. 


***
_________

manhid

nakakapagod din pala ang magmahal. 



alam kong hindi tama ang umasa, alam kong wala akong mapapala, masasaktan lamang ako. pero ano nga ba ang magiging laban ng isang pusong nagmamahal. 



totoo pala ang sabi nila, na malalim ang pagmamahal kapag na develop ito, yung tipong hindi sinasadya. 



iniwasan naman kitang mahalin, pero dala na rin siguro ng talanding panahon, sa inaraw-araw natin na magkasama sa iisang bubong, hindi ko napigilan ang puso ko. Minahal kita. 



sa mga telenovela at pocketbooks lang nangyayari ang happy endings. sa fairytales lamang nagkakaroon ng prince charming, dahil ang katotohanan ay wala kang pakialam sa akin. isa lamang akong kaibigan para sa 'yo. 



kaibigan na handa kang damayan, na laging nariyan lamang sa 'yong tabihan. 



minsan naiisip ko, buti pa ang laptop at iphone, lagi mong nakakandong. samantalang ako, ni minsan ay hindi man lang naranasan mahaplos ng 'yong mga palad. 



na kahit anuman ang gawin kong pagpaparamdam at papansin ay balewala rin lang, dahil para sa 'yo ako ay wala lamang. 



isa lamang kaibigan. 



pagod na ang puso ko, naaawa na ako sa sarili ko. 

mahirap palang magmahal sa isang manhid, sa isang walang pakiramdam. 

tama nga lang siguro na ako na mismo ang lumayo, at umiwas sa 'yo. 



ayokong dumating ang panahon na magmumukha akong pulubi na humihingi ng limos para sa pag-ibig mo. 



baka kung kailan wala na ako sa piling mo, saka mo lamang maramdaman na may halaga pala ang isang AKO. 



***** 



i'm just a NOBODY to a SOMEBODY.









*

manhid

nakakapagod din pala ang magmahal. 

alam kong hindi tama ang umasa, alam kong wala akong mapapala, masasaktan lamang ako. pero ano nga ba ang magiging laban ng isang pusong nagmamahal. 

totoo pala ang sabi nila, na malalim ang pagmamahal kapag na develop ito, yung tipong hindi sinasadya. 

iniwasan naman kitang mahalin, pero dala na rin siguro ng talanding panahon, sa inaraw-araw natin na magkasama sa iisang bubong, hindi ko napigilan ang puso ko. Minahal kita. 

sa mga telenovela at pocketbooks lang nangyayari ang happy endings. sa fairytales lamang nagkakaroon ng prince charming, dahil ang katotohanan ay wala kang pakialam sa akin. isa lamang akong kaibigan para sa 'yo. 

kaibigan na handa kang damayan, na laging nariyan lamang sa 'yong tabihan. 

minsan naiisip ko, buti pa ang laptop at iphone, lagi mong nakakandong. samantalang ako, ni minsan ay hindi man lang naranasan mahaplos ng 'yong mga palad. 

na kahit anuman ang gawin kong pagpaparamdam at papansin ay balewala rin lang, dahil para sa 'yo ako ay wala lamang. 

isa lamang kaibigan. 

pagod na ang puso ko, naaawa na ako sa sarili ko. 
mahirap palang magmahal sa isang manhid, sa isang walang pakiramdam. 
tama nga lang siguro na ako na mismo ang lumayo, at umiwas sa 'yo. 

ayokong dumating ang panahon na magmumukha akong pulubi na humihingi ng limos para sa pag-ibig mo. 

baka kung kailan wala na ako sa piling mo, saka mo lamang maramdaman na may halaga pala ang isang AKO. 

***** 

i'm just a NOBODY to a SOMEBODY.




*

dear papa

dear papa,

Sabi ni mam, gumawa daw kami ng sulat para sa aming ama dahil fathers day.

kaya papa, eto ang sulat ko para sa iyo.



salamat sa pinadala mo, may bago na naman akong tshirt at pares ng sapatos.

Si kuya may nike shoes na naman ulit, kasya lang sa amin yung mga sukat, hindi naman siguro ganun kabilis ang mga araw para humaba agad ang sukat ng aming mga paa.

kailan ka ba magbabakasyon ulit? ilang araw na lang bertday ko na.

Ilang bertday ko na ba na hindi tayo magkakasama?

huling bertday na natatandaan ko ay noong magkakasama pa tayong pamilya.

7 taon. ganyan katagal na tayong magkakahiwalay.



Hindi ko pa naiintindihan ang lahat noon, ang alam ko umalis ka lang para magtrabaho sa dubai.

si mama naman para magtrabaho sa Singapor. Iniwan nyo kami kina lolo at lola.

Masaya kami noong una, may mga kalaro kaming kapitbahay, lagi rin kaming namamasyal kasama sila.



Nag bertday ako,

nag bertday si kuya.

Nag bertday rin sina lolo at lola.



Ilang paulit-ulit ng nangyari ito, pero hindi na namin kayo nakakasama.



Noong iwan nyo kami at ilipat ng iskul sa ilaya, natatawa ako sa mga kaklase ko.

Galing pa sila sa tabing dagat at umaahon para lang pumasok habang naka tsinelas.

Samantalang kami, taga nayon lang pero naka sapatos pa.



Wala silang baon na pera, tubig lang at paborita.

sa tanghalian, isda ang ulam nila. samantalang kami ni kuya may ulam na may hotdog pa.

Pag uwian ang sasaya nila habang naglulusong papuntang tabing dagat.



Minsan naiinggit ako sa kanila, lalu na kapag ibinabalik ang report kard na may pirma sa likod ng magulang nila.

may bagsak din sila, pero hindi daw sila pinapagalitan, sinasabihan lang sila na mag aral mabuti at saka sila tinituruan.



Noong sabado, pinayagan kami nina lola na sumama kay Amy sa bahay nila.

Masarap palang maglusong, nakakatuwa lalu na kapag nadudulas kami sa daanan.

Pagdating namin sa kanila may niluto ang inay nya. Yung tatay naman nya ay kakarating lang galing sa aplaya.

Kubo lang ang kanilang bahay, walang kuryente, walang tv. Madami silang magkakapatid.

Isda at gulay ang nakahain, at kahit di kami magkasya sa mesa ang saya-saya namin habang kumakain.



Noon lang namin ulit naranasan maging masaya habang kumakain, masarap pala ang may nanay at tatay na kasama.

Nagagalit ka kanina nung tumawag ka,tinatanong mo kung bakit balik grade 4 ulit si kuya.

Elemtari pa lang bumabagsak na.

Sinisisi mo ang mga paglalaro namin, sinisisi mo sina lola dahil di sya tinuturuan sa mga asaynment nya.

Nasambit mo pa si mama, na sana isama na lang kami para naaalagaan.



Lahat na lang sinisisi mo.



Pero papa, naisip mo bang sisihin ang sarili mo?



Nasan ka ng makipag suntukan si kuya kay Bino dahil inaasar sya na hindi makakasama sa kamping ng father and son?

Noong magkasakit ako at dalhin sa ospital, sinong ama ang nag alaga sa akin. Si lolo lang.

Gaya mo magaling maglaro ng basketbol si kuya,pero wala na sya makasama sa likod bahay para maglaro kaya inayawan na rin nya.

Sino ang tinatanong namin kapag may asaynment, kapag may lod sina lola nakakatawag kami kay mama.

Pag wala, umaabsent na lang kinabukasan kesa mapagalitan ni mam.



OO, bata pa ako. 10 pa lang ako sa susunod na linggo pero marunong na akong umintindi papa.

Naiintindihan ko na kung bakit dinadalaw mo lang kami kapag umuuwi ka,

naiintindihan ko na kung bakit nagpapaalam ka kina lola tuwing hinihiram mo kami

naiintindihan ko na kung bakit hindi ka namin kasama nung dumalaw sa singapore kay mama

ang di ko lang maintindihan ay kung bakit kailangan kaming mawalan ng isang AMA.



Wag mong kagalitan ang pagbagsak ni kuya.wag mong sisihin lahat ng taong nag-aalaga sa kanya.



sagutin mo sana ang mga tanong ko papa,



Bakit ka nag-asawa ng iba?



Di mo ba kami mahal ni kuya kaya ka nag anak sa iba?





Thank you ulit sa padala mo, sana sa susunod may kasama ng picture mo, yung ikaw lang mag isa.







Happy fathers day papa.





love,



nene

*****

dear papa

dear papa,
Sabi ni mam, gumawa daw kami ng sulat para sa aming ama dahil fathers day.
kaya papa, eto ang sulat ko para sa iyo.

salamat sa pinadala mo, may bago na naman akong tshirt at pares ng sapatos.
Si kuya may nike shoes na naman ulit, kasya lang sa amin yung mga sukat, hindi naman siguro ganun kabilis ang mga araw para humaba agad ang sukat ng aming mga paa.
kailan ka ba magbabakasyon ulit? ilang araw na lang bertday ko na.
Ilang bertday ko na ba na hindi tayo magkakasama?
huling bertday na natatandaan ko ay noong magkakasama pa tayong pamilya.
7 taon. ganyan katagal na tayong magkakahiwalay.

Hindi ko pa naiintindihan ang lahat noon, ang alam ko umalis ka lang para magtrabaho sa dubai.
si mama naman para magtrabaho sa Singapor. Iniwan nyo kami kina lolo at lola.
Masaya kami noong una, may mga kalaro kaming kapitbahay, lagi rin kaming namamasyal kasama sila.

Nag bertday ako,
nag bertday si kuya.
Nag bertday rin sina lolo at lola.

Ilang paulit-ulit ng nangyari ito, pero hindi na namin kayo nakakasama.

Noong iwan nyo kami at ilipat ng iskul sa ilaya, natatawa ako sa mga kaklase ko.
Galing pa sila sa tabing dagat at umaahon para lang pumasok habang naka tsinelas.
Samantalang kami, taga nayon lang pero naka sapatos pa.

Wala silang baon na pera, tubig lang at paborita.
sa tanghalian, isda ang ulam nila. samantalang kami ni kuya may ulam na may hotdog pa.
Pag uwian ang sasaya nila habang naglulusong papuntang tabing dagat.

Minsan naiinggit ako sa kanila, lalu na kapag ibinabalik ang report kard na may pirma sa likod ng magulang nila.
may bagsak din sila, pero hindi daw sila pinapagalitan, sinasabihan lang sila na mag aral mabuti at saka sila tinituruan.

Noong sabado, pinayagan kami nina lola na sumama kay Amy sa bahay nila.
Masarap palang maglusong, nakakatuwa lalu na kapag nadudulas kami sa daanan.
Pagdating namin sa kanila may niluto ang inay nya. Yung tatay naman nya ay kakarating lang galing sa aplaya.
Kubo lang ang kanilang bahay, walang kuryente, walang tv. Madami silang magkakapatid.
Isda at gulay ang nakahain, at kahit di kami magkasya sa mesa ang saya-saya namin habang kumakain.

Noon lang namin ulit naranasan maging masaya habang kumakain, masarap pala ang may nanay at tatay na kasama.
Nagagalit ka kanina nung tumawag ka,tinatanong mo kung bakit balik grade 4 ulit si kuya.
Elemtari pa lang bumabagsak na.
Sinisisi mo ang mga paglalaro namin, sinisisi mo sina lola dahil di sya tinuturuan sa mga asaynment nya.
Nasambit mo pa si mama, na sana isama na lang kami para naaalagaan.

Lahat na lang sinisisi mo.

Pero papa, naisip mo bang sisihin ang sarili mo?

Nasan ka ng makipag suntukan si kuya kay Bino dahil inaasar sya na hindi makakasama sa kamping ng father and son?
Noong magkasakit ako at dalhin sa ospital, sinong ama ang nag alaga sa akin. Si lolo lang.
Gaya mo magaling maglaro ng basketbol si kuya,pero wala na sya makasama sa likod bahay para maglaro kaya inayawan na rin nya.
Sino ang tinatanong namin kapag may asaynment, kapag may lod sina lola nakakatawag kami kay mama.
Pag wala, umaabsent na lang kinabukasan kesa mapagalitan ni mam.

OO, bata pa ako. 10 pa lang ako sa susunod na linggo pero marunong na akong umintindi papa.
Naiintindihan ko na kung bakit dinadalaw mo lang kami kapag umuuwi ka,
naiintindihan ko na kung bakit nagpapaalam ka kina lola tuwing hinihiram mo kami
naiintindihan ko na kung bakit hindi ka namin kasama nung dumalaw sa singapore kay mama
ang di ko lang maintindihan ay kung bakit kailangan kaming mawalan ng isang AMA.

Wag mong kagalitan ang pagbagsak ni kuya.wag mong sisihin lahat ng taong nag-aalaga sa kanya.

sagutin mo sana ang mga tanong ko papa,

Bakit ka nag-asawa ng iba?

Di mo ba kami mahal ni kuya kaya ka nag anak sa iba?


Thank you ulit sa padala mo, sana sa susunod may kasama ng picture mo, yung ikaw lang mag isa.



Happy fathers day papa.


love,

nene
*****

hanggang kailan

ang buhay ng tao ay parang isang sugal, kung minsan panalo kung minsan ay talo.



Mga lyrics sa kanta ni Freddie Aguilar yan, paulit ulit na lamang tumatakbo sa utak ko. Kailan ka kaya matitigil sa bisyo mo, sabi mo noong una naglilibang ka lang, nagpapalipas ng oras habang tumataya ng pakonti-konti lang. Pero lumaon ang mga araw, naging linggo at ngayon nga ay halos 2 buwan, asan ka na?



Dati rati may panahon ka pang magsimba, pagkatapos ay saka tayo kakain sa paborito nating fast food chain, kalimitan pa nga ay sa Lucky Plaza. Simula ng itayo ang RWS at nasundan pa ng MBS, nabago na ang lahat.



Hindi na kita makilala, nag iba na rin ang ugali mo. Masaya ka kapag nananalo, bugnutin at laging mainit ang ulo kapag umuuwi kang talo.



Bumabait ka lang sa akin kapag hihiram ka ng pang puhunan mo papuntang Casino.



Minsan pa nga tinawagan mo ako, nasa baba ka at hindi makababa ng taxi dahil nasimot na ang perang hawak mo. Pati allowance at maging pambayad sa mga bill ng telepono mo hindi mo na naaasikaso.



Hindi dahil sa busy ka, kundi dahil sa wala ka ng pera.



"ang umaayaw ay di nagwawagi at ang nagwawagi ay di umaayaw" ganyan ang ginagawa mo, kahit ubos na ubos ka na, ayaw mo pang umayaw.



Hindi mo naiisip ang perang pinaghihirapan mong pagtrabahuhan ay isang sikmat lamang sa paligsahan na iyong pinupuntahan. Paligsahan na lamang ang talo kesa panalo. Ikaw ang kalimitang talo, at sila ang nananalo.



hanggang kailan ka pa mamumulat sa katotohanan?



Hindi sugal ang sagot sa madaling pagyaman !



kailangan ko pa bang i memorize yan?





****



2 weeks pa ang swelduhan sana naman wag mo akong istorbohin ng tawag or sms na nagpapahiwatig ka na uutang

hanggang kailan

ang buhay ng tao ay parang isang sugal, kung minsan panalo kung minsan ay talo.

Mga lyrics sa kanta ni Freddie Aguilar yan, paulit ulit na lamang tumatakbo sa utak ko. Kailan ka kaya matitigil sa bisyo mo, sabi mo noong una naglilibang ka lang, nagpapalipas ng oras habang tumataya ng pakonti-konti lang. Pero lumaon ang mga araw, naging linggo at ngayon nga ay halos 2 buwan, asan ka na?

Dati rati may panahon ka pang magsimba, pagkatapos ay saka tayo kakain sa paborito nating fast food chain, kalimitan pa nga ay sa Lucky Plaza. Simula ng itayo ang RWS at nasundan pa ng MBS, nabago na ang lahat.

Hindi na kita makilala, nag iba na rin ang ugali mo. Masaya ka kapag nananalo, bugnutin at laging mainit ang ulo kapag umuuwi kang talo.

Bumabait ka lang sa akin kapag hihiram ka ng pang puhunan mo papuntang Casino.

Minsan pa nga tinawagan mo ako, nasa baba ka at hindi makababa ng taxi dahil nasimot na ang perang hawak mo. Pati allowance at maging pambayad sa mga bill ng telepono mo hindi mo na naaasikaso.

Hindi dahil sa busy ka, kundi dahil sa wala ka ng pera.

"ang umaayaw ay di nagwawagi at ang nagwawagi ay di umaayaw" ganyan ang ginagawa mo, kahit ubos na ubos ka na, ayaw mo pang umayaw.

Hindi mo naiisip ang perang pinaghihirapan mong pagtrabahuhan ay isang sikmat lamang sa paligsahan na iyong pinupuntahan. Paligsahan na lamang ang talo kesa panalo. Ikaw ang kalimitang talo, at sila ang nananalo.

hanggang kailan ka pa mamumulat sa katotohanan?

Hindi sugal ang sagot sa madaling pagyaman !

kailangan ko pa bang i memorize yan?


****

2 weeks pa ang swelduhan sana naman wag mo akong istorbohin ng tawag or sms na nagpapahiwatig ka na uutang

Sinayang na buhay

Anlamig ng hangin, palibhasa bagong tapos lang ang ulan, basa pa halos ang semento na dinadaanan ko.



Saan nga ba ako patutungo? ah, level 16. At habang pinipindot ko ang numero 16 sa tabi ng dahon ng elevator, ay naglayag ang aking diwa.



2005 ng makarating ako ng Singapore. Naghanap ako ng trabaho unang araw ko pa lamang dito, hindi naging madali ang lahat. Kinailangan ko pang umuwi ng 3 beses bago ako tuluyang nakapasok sa trabaho.



2006 naging maayos naman ang aking trabaho, minsan nahihirapan pero dahil na rin sa napili kong linya na marketing, nasanay na rin ako sa pakikihalubilo sa iba't ibang klase ng tao.



2007, yumao si itay. sa laki ng nagastos namin sa kanya, napilitan akong mangutang sa credit card sa tulong ng kakilala kong ahente, kailangan nya maka quota kaya't ginawan nya ng paraan na maayos ang apply ko sa card na naging matagumpay naman kaya't nakabayad ako kahit papaano sa iba naming pagkakautang.



2008 naging PR ako, napakasaya ng pangyayaring ito dahil nabigyan ako ng mas malaking sahod sa aming kumpanya. Marahil ay ayaw nilang umalis ako kaya't tinaasan ng may $400 ang aking sweldo.



ngunit hindi ito naging sapat, dahil na rin sa nature ng trabaho ko na marketing, napasama ako sa mga alta sosyedad na mga local. Naging mabilis ang aking pag gastos, dahil PR nga ako, natukso akong mag loan ng sabay-sabay sa mga banko. Nakisabay ako sa lipad ng mga kasama ko, kung saan sila nagbabakasyon, sumasama ako.

Isang pagkakamali ko na hindi ko namalayan agad.



2009 dahil na rin sa laki ng mga utang ko, nag declare ako ng bankruptcy.

ang mga kaibigan ko dati na kasa-kasama sa lahat ng lakad, biglang naglaho na parang bula. May pinadalhan pa nga ako ng SMS ang reply ba naman sa akin "HU U?" as in parang last year lang eh kasama ko pa syang nagsa shopping sa orchard. tapos ngayon di na ako kakilala. Lumiit ang aking mundo, nalaman sa kumpanya ang problema ko, at mula sa pagiging marketing ay ibinaba ang posisyon ko as personnel na lamang, pati sahod ko ay nabawasan ng may halos $1500. na ikinalungkot ko at ikinabahala.



at ngayon nga 2010, hindi ko na alam kung ano ang mga nangyayari, wari'y nawiwindang ako sa bawat araw na dumadaan.





ding dong ! level 16.





napakurap ako, andito na pala ako sa pinaka mataas na palapag ng aming building. Sabay sa aking pag hakbang ay ang pag usal ko ng panalangin, ipinikit ko ang aking mga mata ng may ilang ulit upang hindi tumulo ang luha na kanina ko pa pinipigil.



Malamig ang dapyo ng hangin, wari'y nakikipagsabayan sa aking nararamdaman. Tama ba ang aking gagawin?



Ilang araw ko na itong pinag planuhan, sa dami ng mga naniningil sa akin sa aking mga pagkaka utang, sa dami ng mga tao na nahihiya akong harapin dahil alam na marahil nilang ako ay isang bankrupt, na maraming utang na halos kulang na lamang ay wag kumain sa maghapon para pagkasyahin ang natitirang pera pagkatapos ng swelduhan. Parang hindi ko na kayang humarap sa aking pamilya.



Isa...dalawa..ikatlong hakbang at ako'y tuluyan ng tumalon mula sa ika 16 na palapag....



at habang ako ay nahuhulog, nadaanan ko ang floor ng aking mga kakilala sa building na aking tinitirahan.



sa level 15 ay namataan ko si Mr Choo habang nakaharap sa salamin ay nagsusukat ng bra. Isa syang matipunong lalake, anu at mayroon pala syang itinatagong sikreto, marahil ay ito ang kanyang problema.



sa level 12 ay nadaanan ko ang mag asawang Hanna at George, mayaman sila at may award pa nga last december as best couple of the year, anu itong aking nakikita, binubugbog at sinasaktan ni George si Hanna.



sa level 10 naman ay naroroon ang byudang si Mrs Ghan, hanggang ngayon ay nakatulala.



at sa level 7 naman ay nadaanan ko si Lyka, ang babaeng walang mga paa, hayun at nasa may veranda.



sa level 6 ay nakita ko si Mr Lau, isang tao na maysakit na cancer, kailan lamang ay nagpa chemo pa sya ngunit wala na daw pag asa.



napapikit na lamang ako, sa ilang floor na aking nadaanan ay nakita ko ang kanilang mga buhay kapag wala sa harap ng karamihan. Na mayroon din pala silang dinadalang pasakit at problema.



Gaya ko, may malaki rin silang probema. At bago ako bumagsak sa ground ng aming building ay saka lamang nagliwanag ang aking isip.



Napakaliit lamang pala ng aking problema kumpara sa mga tao na nadaanan ko sa ilang palapag nung ako ay nagpasyang tumalon upang tapusin ang aking buhay. Pera lamang ang aking problema, samantalang sila ay mismong buhay na nila ang problema pero hayun at hindi nakakaisip na tapusin ang lahat sa paraan ng pagpapatiwakal.



at sa pagsayad ng aking katawan sa ground, ang huling natatandaan ko na lamang ay nakita ko silang lahat na dumungaw sa kanilang bintana sabay napailing sa panghihinayang sa buhay na aking winakasan.





****





hindi sagot sa problema ang pagpapatiwakal.