halik

Lumalamig na ang simoy ng hangin, nagbabadya na naman na may paparating na ulan

ilang araw at gabi na bang ganito, halos di ko na matandaan kung kelan ko huling nasinagan ang liwanag ng buwan

hindi dahil sa pag-ulan, kundi sa rason na palagi akong nakamukmok nakaharap sa tila kawalan



nag hihintay...

nag aabang...



hindi naman tayo ganito,

walang lugar sa atin ang lungkot.palaging masaya

hindi natin pansin ang homesickness, dahil at home tayo sa isa't-isa

sabi mo nga, ako ang iyong best buddy, ang iyong best friend at kung anu-anong best pa

inshort, masaya tayo na magkasama.



Tinutukso nga tayo ng madami, bagay daw tayong dalawa,

ewan ko kung kilig ba ang tawag dun, kase parang kiliti sa puso ang sinabi nila

Pag tinatanong ko naman sa 'yo kung crush mo ako,

sasagutin mo ito ng walang humpay na halakhak at tawa

minsan tuloy naiisip ko, ano bang relasyon meron tayong dalawa.



One time namasyal tayo sa may tabing dagat,

alam mong hindi ako marunong lumangoy, pero dahil mapilit ka,lumublob ako ng sobra

nakita ko ang takot sa 'yong mga mata,ewan ko kung ninerbyos ka lang dahil napasisid ka

at iniahon ako sabay niyakap ng mahigpit at bonggang bongga.

Muntik ko pa nga sapakin yung lifeguard, nakisali kase sa eksena.



Natanong tuloy kita kung may balak ka pa bang mag-asawa,

ngiti lang isinagot mo sa kin sabay akbay mo pa.

Kulang na lang hilahin ko dila mo at pilitin kang tanungin ako ng

"pwede ka bang pakasalan now na?" pantasya na ilang taon ko ng inaasam-asam

sa halip sinabi mo na makikilala mo rin ang para sa 'yo, maybe malapit na.



Tao lang ako, naiinip rin maghintay

dala ng talanding pagkakataon, pinagdampi ko ang ating mga labi

isang saglit na kaligayahan, daig pa ang may sampung taon nating pinag samahan

sana hindi ko na lang iminulat ang aking mga mata.

parang napahiya kase ako sa aking nakita, walang reaksyon mula sa yo.

Manhid ka na ba talaga?



Unti-unti, nagbago sa atin ang lahat.

Naging malihim ka na.

Gumigimik ka ng mag-isa. Hindi mo na ako niyayaya at kalimitan iniiwan pa nga.

Para akong hangin na dinadaanan mo lang,

hindi mo nakikita, kahit pinararamdam ko sa 'yo ang aking presensya.



at tulad ng mga nakaraang gabi,

heto na naman ako, nakaupo sa harap ng nakapatay na pc

nakikiramdam kung papansinin mo ako, kakausapin...susulyapan.

panalangin na hindi diringin hanggang sa igupo muli ng antok

at parang routine lang, paulit-ulit na mangyayari pagdating ng kina-umagahan.



tanong na hindi ko mahanapan ng kasagutan,

why is it hard to lose yourself with your bestfriend?



Isang halik lang pala ang mag gugupo sa mahigit sampung taon nating pinagsamahan...